สวัสดีจ้าวันนี้ เรื่องเล่าชาวสยาม จะพาทุกคนมาศึกษาเรื่องเล่า ประวัติศาสตร์ตำนาน อภินิหารพระเกจิ ความลี้ลับ ไสยศาสตร์ เพราะในประเทศไทยของเรานั้น ต่างก็มีจุดเด่นทางความเชื่อและมีสถานที่ท่องเที่ยวทางศาสนาแหล่งรวมประวัติศาสตร์ที่มีผู้คนสนใจเป็นจำนวนมาก วันนี้เราขอมานำเสนอเรื่องเล่าฉลองพระบาทรัชกาลที่ ๙ มาให้อ่านเพื่อศึกษากัน ติดตามรับชมกันได้เลย
หากกล่าวถึง ฉลองพระบาท มีเพจเฟซบุ๊ก วินทร์ เลียววาริณ ก็ได้หยิบยกเนื้อหาตอนหนึ่งจากหนังสือ “ท่ามกลางประชาชน : ซึ่งนำเสนอเรื่อง ชายบ้านนอกคนหนึ่งเข้ามาหางานทำสร้างเนื้อสร้างตัวในเมืองหลวงและแล้ววันหนึ่งโอกาสครั้งยิ่งใหญ่ในชีวิตก็เดินเข้ามาหาเขา ได้เล่าไว้ว่า
ลูกค้ารายนี้ประหลาด อาจจะบ้าเดินถือรองเท้าคู่หนึ่งเข้ามาในร้านของเขา แล้วก้มกราบรองเท้า มันเป็นรองเท้าหนังสีดำ ผลิตในประเทศ ราคาไม่แพง สภาพรองเท้าชำรุด ซับในแทบทั้งหมดหลุดลุ่ย น่าจะผ่านการใช้งานมาสักยี่สิบปี บางทีเจ้าของรองเท้าอาจเห็นว่า หนังยังดีอยู่ก็เป็นได้

ลูกค้ารายนี้อาจจะบ้าจริง ๆ ถือพานวางรองเท้ามาให้เขาซ่อม เขาอยากบอกว่า “ซื้อคู่ใหม่เถอะ” แต่แววตาสีหน้าของชายผู้นี้บอกว่าต้องการให้ซ่อม “เจ้าของรักรองเท้าคู่นี้มาก เป็นรองเท้าคู่โปรด” เขานึกในใจว่า ใครหนอที่ยังเก็บรองเท้าเก่าขนาดนี้ไว้ ลูกค้ารายนั้นบอกเหมือนรู้ใจว่า “เป็นฉลองพระบาทคู่โปรด พระองค์ใช้ทรงดนตรี” เขาตะลึง คำว่า ‘ฉลองพระบาท’ มิใช่คำสามัญ คำว่า ‘พระองค์’ ก็ไม่ใช่
“ฉลองพระบาทของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว”
เขาขนลุกซู่ พูดอะไรไม่ออกอยู่นาน มหาดเล็กผู้นำฉลองพระบาทมาซ่อมถามว่า “ตกลงซ่อมได้ไหม?” เขาตอบว่า “ซ่อมได้ ๆ แต่คงต้องใช้เวลานานหน่อย” ความจริงใช้เวลาเพียงชั่วโมงเดียวก็ซ่อมเสร็จ แต่ชั่วโมงเดียวสั้นเกินไปที่ฉลองพระบาทคู่นี้ควรจะอยู่ในร้าน เขามาจากต่างจังหวัด เข้าเมืองหลวงทำงานเป็นลูกจ้างร้านรองเท้าแห่งหนึ่ง สั่งสมฝีมือจนเชี่ยวชาญ จนในที่สุดก็เปิดร้านรองเท้านี้
เขาซ่อมรองพระบาทคู่นั้นอย่างตั้งใจ เมื่อเสร็จแล้ววางบนพานใบหนึ่ง ปูรองด้วยผ้าสีเหลืองวางไว้บนที่สูงที่สุดในร้าน เขาเก็บเศษชิ้นส่วนของฉลองพระบาทไว้ทุกชิ้น แม้กระทั่งธุลี ไว้บูชาเป็นมงคลแก่ตัว รองพระบาทของบุคคลผู้เดินทางไปทั่วทุกสารทิศเพื่อช่วยเหลือคนยาก ย่อมเป็นสิ่งของที่คู่ควรแก่การบูชา

นาญฺญตฺร โพชฺฌาตปสา นาญฺญตฺร อินฺทฺริยสํวรา นาญฺญตฺร สพฺพนิสฺสคฺคา โสตฺถึ ปสฺสามิ ปาณินํ : เรา ( ตถาคต ) ไม่เห็นความสวัสดีของสัตว์ทั้งหลาย นอกจาก ปัญญา ความเพียร ความระวังตัว และการสละสิ่งทั้งปวง
เขานำพื้นรองพระบาทใส่กรอบ ทุกครั้งที่เขามองดู ก็รำลึกว่าครั้งหนึ่งมีโอกาสที่ช่างซ่อมรองเท้าคนอื่นไม่มี ความเก่าและรอยขาดทำให้เขาเห็นปรัชญา ‘เศรษฐกิจพอเพียง’ ที่เจ้าของรองพระบาทเป็นผู้ริเริ่ม อย่างเป็นรูปธรรมจริง ๆ ไม่นานต่อมา มหาดเล็กคนเดิมนำรองเท้ามาอีก คู่นี้มีรอยสุนัขกัด “ฝีมือคุณทองแดง” แล้วฉลองพระบาทอีกหลายคู่ก็ตามมา
วันหนึ่งเขาตัดรองเท้าคู่ใหม่ โดยวัดขนาดจากฉลองพระบาทที่ส่งมาซ่อม ทำด้วยหัวใจ เป็นรองพระบาทถวายพระองค์ รองพระบาทที่จะใช้บุกป่าฝ่าดงไปทั่วทุกสารทิศเพื่อช่วยเหลือคนยาก ย่อมเป็นสิ่งของที่คู่ควรแก่การทำด้วยหัวใจ รองพระบาทคู่นั้นเดินทางหายไปราวสามเดือนเหมือนคลื่นกระทบฝั่ง วันหนึ่งมหาดเล็กนำรองพระบาทคู่นั้นกลับมาที่ร้าน เขาตกใจมาก ถามว่า “พระองค์ไม่โปรดหรือ?”
“เปล่า ทรงให้นำกลับมาติดกันลื่น” ได้อ่านกี่ครั้งน้ำตาก็ยังไหลรินที่สุดของความภูมิใจชั่วชีวิตของ “ช่างซ่อมฉลองพระบาท” จากเด็กบ้านนอกสู่การถวายงานรับใช้พ่อของแผ่นดิน
น้ำตาซึม พระองค์ทรงใช้งานจริง เขาตัดฉลองพระบาทถวายไปสิบกว่าคู่ในรอบสิบกว่าปีที่ผ่านมา ตั้งใจจะตัดถวายให้ครบสิบเก้าคู่ในวันที่ 5 ธันวาคมนี้ แต่พระองค์ท่านทรงไม่ต้องใช้รองพระบาทแล้ว

ศรไกร แน่นศรีนิล ช่างซ่อมฉลองพระบาท ราษฎรในรัชกาลที่ 9
ข้อมูลจากหนังสือพิมพ์ผู้จัดการ 5 ธันวาคม 2548
วินทร์ เลียววาริณ ราษฎรในรัชกาลที่ 9
เป็นยังไงกันบ้างกับหลากหลายเรื่องราวที่เพจเรื่องเล่าชาวสยามได้นำมาเล่าต่อของตำนานฉลองพระบาทรัชกาลที่ ๙ บทความนี้นำมาเผยแพร่เพื่อศึกษาเผยแผ่บารมีเป็นสังฆบูชา และเทิดทูนเกียรติบุคคลคุณครูบาอาจารย์ทุกท่านผู้มีพระคุณ ทั้งนี้โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน บางเรื่องอาจเป็นความเชื่อส่วนบุคคล