ที่ไหนมีแม่ ที่นั่นคือบ้าน ต่อความสุขดูแลแม่ทุกบ้านให้มีสุขภาพแข็งแรง

หากกล่าวถึง แม่ นี่เป็นอีกหนึ่งบทความที่ให้ข้อคิดได้ดีมากๆ ไม่ว่าคุณกำลังทำอะไรอยู่ ก็อย่าลืมนำบทความนี้ส่งให้แม่อันเป็นที่รักของคุณด้วย เพื่อให้คุณแม่อายุยืนยาว สถานที่ที่ใดมีแม่ที่นั่นก็คือ “บ้าน” คุณแม่ต้องมีสุขภาพที่แข็งแรงนะคะ

ทำไมต้อง “คุกเข่า 10 ครั้ง” เรามาดูเหตุผลกันดีกว่า

คุกเข่าครั้งที่ 1

ทนทุกข์อุ้มท้องตลอด 10 เดือน กับความใจกว้างในทุกรุ่งอรุณ

ร่างกายไร้ร่องรอยบอบช้ำ.กินอยู่ก็ถามพ่อแม่

ทุกคืนยากจะหลับตา.แม่นอนที่เปียก.ให้ลูกหลับที่แห้ง

คุกเข่าที่ 2

หากลูกป่วยก็พาหาหมอ.เต็มใจดูแลลูกแบกรับไข้แทน

ไหว้พระขอพรให้ไร้โรคภัย.จุดธูปภาวนา

เพื่อให้อาการลูกดีขึ้น.เช่นนั้นพ่อแม่ถึงจะยิ้มได้

คุกเข่าที่ 3

ตอนหัดเดินกลัวหกล้มบาดเจ็บ.คอยปกป้องกันไฟ.ระวังน้ำให้

เป็นห่วงคอยระวังทุกเสี้ยววินาที.ทุกก้าวต้องจูงมือเดิน

ตอนนี้ 3 ขวบเริ่มเดินพูดได้.เรียนรู้การพูดพ่อแม่สุขใจ

คุกเข่าที่ 4

8-9 ขวบส่งเล่าเรียน.เพื่อให้ลูกได้เป็นนักปราชญ์

ตั้งแต่หัวจรดเท้าเตรียมให้พร้อม.เสื้อผ้าทุกฤดูก็มิขาด

พ่อตีสั่งสอนลูกแม่ปวดใจแทน.ปาดน้ำตาไม่หวาดไม่ไหว

คุกเข่าที่ 5

ความจริงใจของบุพการีลึกยิ่งกว่ามหาสมุทร.เพื่อลูกยอมเสียเงินได้

นอนดึกตื่นเช้าเพื่อหาเงิน.แต่ตนเองไม่กล้าใช้เงิน

เพื่อไม่ให้ลูกต่างจากคนอื่น.เปลี่ยนขี้เถ้าเป็นทองคำ

คุกเข่าที่ 6

เมื่อลูกต้องจากบ้านพ่อแม่ห่วงหา.ความหวังทุกอย่างอยู่ที่ลูก

ขอพรก็คิดถึงห่วงหา.เพื่อให้ลูกปลอดภัยเมื่ออยู่ต่างบ้าน

หากข่าวห่างหาย.ก็จะกังวลร้อยแปดนอนไม่หลับทั้งคืน

คุกเข่าที่ 7

ไม่ว่าลูกชายหญิงก็เลี้ยงดูเท่ากัน.ย่าง18-19ก็ดูฤกษ์ดีแต่งงาน

จุดธูปขอดวงวิญญาณคุ้มครอง.เสียเหงื่อมากมายท่วมตัว

เสียเงินทองที่นับไม่ถ้วน.เพื่อชดใช้หนี้ให้ลูก

คุกเข่าที่ 8

แต่งงานมีครอบครัวการงาน.แต่พ่อแม่ก็ยังไม่หายเป็นห่วง

ต่อให้ทุกข์ร้อยหมื่นก็จะทน.พระคุณของพ่อแม่มีนับไม่ถ้วน

หากลูกเกิดมาไม่มีใครดูแล.จะมีวันนี้ได้หรือ?

คุกเข่าที่ 9

ทั้งใจพ่อแม่อยู่ที่ลูก.กังวลใจถึงขั้นล้มป่วย

ผมทั้งหัวหงอกไปหมด.ใบหน้าก็เหี่ยวย่นเปลี่ยนรูป

ทุกครั้งที่กลับมาก็เจอใบหน้ายิ้มแย่มของพ่อแม่

เมื่อมีทุกข์พ่อแม่ก็ทำอาหารให้กิน

คุกเข่าที่ 10

เมื่อยามพ่อแม่แก่เฒ่าโรคถามหา.อยากหาหมอรับยาใครจะช่วยจ่าย

พ่อแม่จะอยู่ได้อีกกี่ปี.วันพร้อมหน้าพร้อมตาจะมีอีกกี่วัน

เมื่อพ่อแม่อายุร้อยปีก็ต้องหลับตา ไร้เงาลูกๆเคียงข้างอีกต่อไป

ต้นไม้รักความเงียบ.แต่ลมหาได้หยุดไม่.ถึงคราวลูกเลี้ยงดู แต่พ่อแม่ก็รอไม่ไหวแล้ว

ในโลกใบนี้สิ่งที่ไม่อาจรอได้ที่สุดก็คือ “ความกตัญญูพ่อแม่”

อย่าเสียใจกับสิ่งที่คุณเพิ่งสูญเสียไป อย่าไปหวงแหนเอาตอนที่ไม่มีแล้ว

ขอบคุณข้อมูลดี / Liekr

เป็นยังไงกันบ้างกับหลากหลายเรื่องราวที่เพจเรื่องเล่าชาวสยามได้นำมาเล่าให้ทุกท่านเล่าสู่กันฟัง หวังว่าคงได้ทั้งสาระและความบันเทิง ขอบคุณที่ติดตามกันครับ

เราใช้คุกกี้เพื่อพัฒนาประสบการณ์ของผู้ใช้ให้ดียิ่งขึ้น คลิกอ่าน นโยบายความเป็นส่วนตัว และ ตั้งค่า

ตั้งค่าความเป็นส่วนตัว

คุณสามารถเลือกการตั้งค่าคุกกี้โดยเปิด/ปิด คุกกี้ในแต่ละประเภทได้ตามความต้องการ ยกเว้น คุกกี้ที่จำเป็น

ยอมรับทั้งหมด
จัดการความเป็นส่วนตัว
  • เปิดใช้งานตลอด

บันทึกการตั้งค่า