เรื่องอภินิหารของหลวงพ่อศุขนี้ มีเรื่องเล่าต่อกันมา ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องเหลือเชื่อซึ่งไม่มีทางพิสูจน์ทางวิทยาศาสตร์ได้เลย เดิมทีเดียวข้าพเจ้าคิดว่าจะไม่เขียนถึงเรื่องเหล่านี้ แต่ถูกขอร้องจากหลายท่านที่สนใจในชีวประวัติของหลวงพ่อศุข ให้บันทึกไว้ ส่วนเรื่องใครจะเชื่อหรือไม่เชื่อนั้น ขอให้เป็นเรื่องของแต่ละบุคคลไป
เรื่องนี้เกี่ยวกับอาจารย์ของหลวงพ่อศุขนั้น มีลูกศิษย์บางคนเคยสอบถามตัวหลวงพ่อศุขเอง ท่านไม่ยอมตอบ แต่ถ้าจะถามถึงวิชาที่เรียนมาหรือจะให้สอนวิชาอะไร ท่านจะบอกและสอนให้ทันทีโดยไม่ต้องใช้ตำราดู โดยเหตุนี้เองเรื่องเกี่ยวกับอาจารย์ของหลวงพ่อศุขจึงมีผู้รู้น้อย
นางหีบ สุขทองเล่าเมื่อวันที่ 4 พฤษภาคม พ.ศ. 2523 ตามคำบอกเล่า คือ นายยอด สุขทอง ลูกศิษย์ของหลวงพ่อศุขผู้ซึ่งเคยขอกระบี่จากกรมหลวงชุมพรฯ
ครั้งหนึ่งหลวงพ่อศุขเดินธุดงค์ไปพบอาจารย์องค์หนึ่ง มีอายุพรรษาประมาณ 60 – 70 ปี จึงได้ขอเรียนวิชากับท่าน ท่านบอกว่า ของดีมีไม่มากไม่มีคนจะเอา คุณพรรษาเพียง ๑๗ จะทำได้หรือ ว่าแล้วอาจารย์องค์นั้นก็กระโดดหายลับลงไปในเหว หลวงพ่อศุขท่านเอามือกอดอก ตั้งสมาธิแล้วกระโดดตามลงไปในเหว ปรากฏว่าท่านลงไปยืนอยู่บนบันได ( คงจะเป็นบันไดปากถ้ำ ) ท่านลงไปเรียนวิชากันในเหว 3วัน 3 คืน ไม่ได้ฉันอาหารใช้น้ำใส่บาตรเสกกินกันเท่านั้น
เรื่องนี้หลวงพ่อศุขคงจะเล่าให้นายยอด สุขทอง ฟังเพราะทั้งนายยอดและนางหีบ เป็นผู้รับใช้ใกล้ชิดกับหลวงพ่อศุขทั้งสองคน โดยเฉพาะนางหีบเป็นผู้ดูแลโยมมารดาของหลวงพ่อศุขเป็นประจำ
เรื่องนี้ทราบวิชาที่เรียนชัดเจน คือวิชาหายตัว เรียกลม เรียกฝน โดยทั่วไปแล้วเกี่ยวกับเรื่องอาจารย์ของหลวงพ่อศุขมีผู้รู้น้อย ท่านไม่ค่อยเล่าให้ใครฟัง
ผู้บันทึก นายแพทย์สำนวน ปาลวัฒน์วิไชย