เจ้าจอมตนกูสุเบีย หรือ สะเปีย เจ้าจอมลำดับที่ ๕๓ ในรัชกาลที่ ๔ มีนามเต็มว่า เติงกูซาฟียะฮ์ บินตีอัลมาร์ ฮุมซุลตันมูฮัมเมด มูอัซซัม ชาห์ เป็นเจ้านายจากรัฐสุลต่านเรียว-ลิงกา ที่เคยรับราชการเป็นพระสนมมุสลิมท่านแรกและท่านเดียวในพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ ๔
ได้เข้าไปรับราชการถวายงานรับใช้เป็นพระสนมในพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวตั้งแต่ปี พ.ศ.๒๔๐๔ ถือเป็นพระสนมที่เป็นอิสลามิกชนท่านแรกและท่านเดียวที่เป็นเจ้านายจากทางมลายู ด้วยความที่เจ้าจอมตนกูสุเบียมีพระชาติกำเนิดเป็นเจ้านายจากต่างประเทศหากเจ้าจอมมีพระสูติการพระราชบุตร พระราชบุตรพระองค์นั้นจะถูกยกเป็น “เจ้าฟ้า” ตั้งแต่แรกประสูติหรือที่เรียกว่า “เจ้าฟ้าไบไรต์” เช่นเดียวกับเจ้าจอมพระองค์เจ้ากำโพชราชสุดาดวง พระสนมอีกพระองค์หนึ่งที่เป็นเจ้านายจากเมืองเขมร แต่เจ้าจอมก็มิได้ให้ประสูติการพระราชโอรส ที่ปรากฏในธรรมเนียมในราชตระกูลสยามมีใจความว่า
“…ในแผ่นดินพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว นักเยี่ยมซึ่งเป็นบุตรสมเด็จพระเจ้านโรดมเจ้ากรุงกัมพูชา ซึ่งโปรดฯ ให้เป็นพระองค์เจ้ากำโพชราชสุดาดวง แลตนกูสุเบีย ซึ่งเป็นน้องสาวสุลต่านมหมุดเมืองลิงงา เป็นพระสนมอยู่ทั้งสองคน ก็ได้ปรารภเป็นการดังทราบทั่วกัน ถ้าพระราชบุตรเกิดด้วยเจ้า ๒ คนนี้ ก็ต้องเป็นเจ้าฟ้าตามธรรมเนียมเหมือนกัน แต่ก็มีคนรังเกียจอยู่ในการที่จะต้องเป็นดังนั้นมาก”
กระทั่งพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวเสด็จสวรรคตในปี พ.ศ. ๒๔๑๑ ล่วงมาในปี พ.ศ. ๒๔๑๙ เจ้าจอมตนกูสุเบียจึงถวายบังคมลาออกไปอาศัยกับพระยาตรังกานูอุมา ผู้ลุงก่อนเสกสมรสใหม่กับเติงกูลง บินเติงกูกูดิน (Tengku Long bin Tengku Kudin) ที่รัฐตรังกานู หรือปรากฏใน พงศาวดารเมืองตรังกานู ว่าตนกูหลงบุตรตนกูเดน หลานพระยาตรังกานูกาโหดในปีเดียวกันนั้น และไปใช้ชีวิตที่ตรังกานู จนกระทั่งสามีเสียชีวิตลงในปี พ.ศ.๒๔๒๘
หลังเจ้าจอมตนกูสุเบียออกจากพระราชวังไปแล้ว แต่ยังปรากฏในบันทึกของสมเด็จพระบรมโอรสาธิราช เจ้าฟ้ามหาวชิรุณหิศ สยามมกุฎราชกุมารที่ทรงบันทึกไว้ในจดหมายเหตุรายวันของพระองค์เมื่อวันที่ ๙ กันยายน พ.ศ. ๒๔๓๑ ขณะโดยเสด็จพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวประพาสภาคใต้ที่ทรงพบเจ้าจอมตนกูสุเบียร่วมเฝ้าแหนที่ตรังกานูด้วย ความว่า
“๓ โมงเช้า ๔๐ มินิต (๐๙.๔๐ น.) ถึงเมืองตรังกานู เสด็จลงเรือไปประทับที่บ้านพระยาตรังกานู ถึงบ้านมีผู้หญิงแต่งตัวคลุมหัวมาคอยรับอยู่มาก มีตนกูสะเปียซึ่งเคยเข้าอยู่เป็นเจ้าจอมทูลกระหม่อมปู่ เป็นต้น”
เจ้าจอมตนกูสุเบียถึงแก่อนิจกรรมลงเมื่อวันที่ ๑๖ มกราคม พ.ศ. ๒๔๓๗