หลวงพ่อพุธ ฐานิโย หรือ พระราชสังวรญาณ เป็นลูกศิษย์รุ่นสุดท้ายของ หลวงปู่เสาร์ กันตสีโล อดีตเจ้าอาวาสวัดป่าสาลวัน อำเภอเมือง จังหวัดนครราชสีมา โดยท่านเมตตาเล่าถึงประสบการณ์แห่งนิพพานไว้ดังนี้
ขณะที่หลวงพ่อพุธกำลังนั่งพิจารณาอยู่นั้น จู่ๆ ก็เกิดความสว่างโพลงขึ้นในใจ ประดากิเลสทั้งหลายก็พลันอันตรธานไปสิ้น
ปรากฏการณ์นี้เกิดขึ้นเร็วมาก มากเสียจนกระทั่งว่า แม้แต่ท่านก็ยังไม่สามารถระบุขั้นตอนการ ทำงานของจิตในช่วงเวลาแห่งการเปลี่ยนผ่านนั้นได้
พระนิพพานที่ถูกต้อง พระนิพพานไม่ใช่อนัตตา พระนิพพานไม่ใช่อัตตา แต่มันเป็นมิติหนึ่ง เป็นสภาพของสภาวะนั้น
การแสดงธรรมก็คือการพิจารณาธรรม เพราะเราพูดแต่ละอย่างๆ เราก็มีสติกำหนดรู้ๆ อยู่เหมือนกันกับการพิจารณาธรรม พอไปถึงจังหวะจิตมันวูบไปนิดหนึ่ง มันก็หมดกิเลส
ตอนที่มันจะสำเร็จนี่ มันไม่ได้อยู่นานหรอก จิตนี่ มันแว้บไปนิดเดียวเท่านั้น พอแว้บไป.. อ้อ! สิ่งนี้เป็นสิ่งนี้เท่านั้น จิตมันก็สว่างโพล่งขึ้น ก็หมดกิเลส
เท่าที่มันมีประสบการณ์ที่ผ่านมานี่ เวลามันเป็น ดูเหมือนว่ามันไม่มีขั้นตอน ที่ว่ามันไม่มีขั้นตอน มันไม่ได้กำหนดหมายว่า
เวลานี้เราอยู่ขั้นไหนตอนไหน เราจะรู้ว่ามันอยู่ขั้นไหนตอนไหนต่อเมื่อเราได้อ่าน ตำราหรือได้ฟังโอวาทครูบาอาจารย์
มันตรงกับความเป็นของเรา เราจึงจะนับขั้นนับตอนได้ แต่เวลามันดำเนินอยู่ มันไม่มีขั้นมีตอน