คงไม่มีใครปฏิเสธว่า พระพุทธชินราชที่จังหวัดพิษณุโลก นั้นมีความงามยิ่ง เป็นองค์พระที่ได้รับการยกย่องว่าเป็นพระพุทธรูปที่มีความงดงามที่สุดในประเทศไทย ข้าพเจ้าเองก็รู้สึกเช่นนั้น
ครั้งหนึ่งในช่วงเทศกาลปีใหม่ ข้าพเจ้าได้หาซื้อ ส.ค.ส. อยู่ในร้าน และได้แลเห็นโปสการ์ดภาพพระพุทธชินราชจึงได้หยิบมาดู
ขณะที่เพ่งมองภาพอยู่นั้น ข้าพเจ้ารู้สึกเหมือนมีพลังงานบางอย่างวิ่งออกจากภาพเข้าสู่ตัวข้าพเจ้าจนเกิดปีติขนลุก น้ำตาไหล เป็นความรู้สึกที่ชัดเจนทั้งสองมือที่จับภาพอยู่ เหตุการณ์เช่นนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนเลยในชีวิต ทำให้ข้าพเจ้าเกิดความสงสัยและสนใจใคร่รู้ขึ้นมาทันที
ข้าพเจ้าพยายามทบทวนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น พบว่าเหมือนกับเมื่อครั้งที่หลวงพ่อดู่เคยมอบพระบูชาให้ข้าพเจ้า เป็นเหตุการณ์ขณะที่ท่านยื่นสองมือจับที่องค์พระพุทธรูปและสวดมนต์ให้พร ข้าพเจ้าเองก็หลับตาและยื่นสองมือแตะที่องค์พระเช่นกัน ในระหว่างนั้น รู้สึกว่ามีพลังงานบางอย่างวิ่งออกจากท่านผ่านองค์พระพุทธรูปเข้าสู่ตัวข้าพเจ้าและรู้สึกสว่างไสวไปหมดทั้งๆ ที่ยังหลับตาอยู่
เมื่อท่านให้พรเสร็จ ท่านมองข้าพเจ้าแล้วว่า ‘แกเป็นดี’ ข้าพเจ้าเรียนถามท่านว่าหลวงพ่อทราบได้อย่างไรท่านตอบว่า ‘มีปีติออกจากข้า ไหลไปที่แกแล้วกลับมาหาข้า’
หลวงพ่อได้สอนข้าพเจ้าให้หัดจับพระ ซึ่งในหมู่ศิษย์เรียกกันเองว่า ‘เช็คพระ’ วิธีการคือ ใช้มือขวาหรือทั้งสองมือแตะที่ภาพพระหรือกําหากเป็นพระเครื่อง หรือจับที่องค์พระหากเป็นพระพุทธรูปจากนั้นทําจิตให้นิ่ง และจะรู้สึกสัมผัสได้ถึงพุทธคุณที่ครูบาอาจารย์ท่านได้อธิษฐานไว้
หลวงพ่อเคยเล่าเรื่องการปลุกเสกพระให้ฟังว่า
“เรื่องคงกระพันชาตรีนั้นทำง่าย แค่ขนลุกก็เหนียวแล้ว แคล้วคลาดยังดีกว่าเพราะไม่เจ็บตัว แต่ที่ดีที่สุดคือเมตตาเพราะแคล้วคลาดยังมีศัตรู แต่รอดพ้นได้ ส่วนเมตตานั้นมีแต่คนรักไม่มีศัตรู การเสกพระ
ให้มีพุทธคุณทางเมตตาจึงทำได้ยากที่สุด”
มีเรื่องปรากฏในพระธรรมบทว่า ในกรุงราชคฤห์
เด็กคนหนึ่งไปเก็บฟืนกับบิดา โคที่เทียมเกวียนได้หนีเข้าไปในเมืองบิดาจึงตามโคเข้าไป แต่เวลาจะออกจากเมืองนั้นประตูปิดเสียแล้วจึงต้องทิ้งบุตรน้อยคนเดียวไว้นอกเมืองนั้นเอง ถึงเวลากลางคืนขณะที่เด็กนอนหลับ ได้มีพวก อ ม นุ ษ ย์ เข้ามา ทำ ร้ า ย โดยพากันลากเท้าของเด็กนั้นไปมา
เมื่อเด็กตกใจตื่นขึ้นก็ระลึกถึงพระพุทธเจ้า
แล้วร้องออกมาว่า ‘นะโมพุทธัสสะ’ (ข้าขอนมัสการพระพุทธเจ้า) พวก อ ม นุ ษ ย์ ก็ถอยกลับทันที ไม่กล้าทำร้ายเด็กนั้นอีก ความทราบถึงพระเจ้ากรุงราชคฤห์จึงเสด็จไปเฝ้าทูลเรื่องราวนี้ต่อพระพุทธเจ้า พระพุทธองค์ทรงรับสั่งว่า การระลึกถึงพระองค์นั้นยังไม่พอ ต้องระลึกถึงพระธรรม พระสงฆ์ ตั้งสติมั่น ไม่เบียดเบียนใคร และมีจิตเมตตาด้วย
พระพุทธพจน์ข้อนี้เองที่ถือเป็นหลักต่อมาว่า สิ่งที่ป้องกันอันตรายที่ดีที่สุดนั้นคือ เมตตา นั่นเอง
ข้าพเจ้ารู้สึกว่าการสอนของหลวงพ่อโดยการให้เช็คพระเช่นนี้เป็นอุบายวิธีการฝึกให้ศิษย์ได้เกิด พุทธานุสติ เพราะทุกครั้งที่จับองค์พระ จิตจะมีอารมณ์น้อมไปสู่ความเลื่อมใสศรัทธาในองค์พระพุทธเจ้าเสมอ ทำให้เราระลึกและทำแต่สิ่งที่ดี
มีลูกศิษย์ของหลวงพ่อที่จับองค์พระและสามารถสัมผัสถึงพุทธคุณ ได้เล่าว่าพระบูชาที่ผ่านการปลุกเสกมาแล้วนั้น หากเด่นในเรื่องคงกระพันชาตรี เมื่อจับดูก็จะมีอาการปีติขนลุกขนพองสยองเกล้า แต่หากเด่นทางเมตตา
เมื่อจับดูก็จะมีปีตินํ้าตาไหลและบังเกิดความสงบเยือกเย็นถึงจิตถึงใจ
ทำไมหลวงพ่อจึงสอนเรื่องเช็คพระ ข้าพเจ้ามาใคร่ครวญดูแล้วพบว่านอกจากเพื่อให้เกิดพุทธานุสติแล้ว หลวงพ่อต้องการให้ศิษย์แต่ละคนสามารถเป็นประจักษ์พยานแก่ตนเองได้ ให้เป็น ปัจจัตตัง ได้รู้เองเห็นเอง เป็นพยานให้ตนเองได้ จะได้เกิดความมั่นใจในการปฏิบัติธรรมยิ่งขึ้นนั่นเอง
มิใช่ให้ไปอวดเด่นอวดดี หรืออวดคุณวิเศษในตัว หรือเที่ยวไปเช็คพระให้ผู้อื่น
ซึ่งจริงๆ แล้ว หากผู้อื่นยังทำไม่เป็น ถึงเขาจะบอกว่าเชื่ออย่างไร โดยส่วนลึกเขาก็ยังมีความลังเลสงสัยอยู่นั่นเอง เพราะไม่รู้ไม่เห็นด้วยตนเอง ปัจจุบันมีผู้อ้างตนเป็นศิษย์หลวงพ่อดู่และแสดงความสามารถในการเช็คพระ ไม่ว่าจะเป็นพระเครื่อง พระบูชา หรือแม้กระทั่งพระสงฆ์องค์เจ้า ว่าท่านเหล่านั้นมีคุณธรรมในระดับนั้นระดับนี้
โดยหวังอามิสและลาภผล ไมว่ า จะโดยทางตรงหรือทางอ้อมซึ่งการหลงเชื่อดังกล่าว อาจนำท่านไปสู่ความเสียหาย ตั้งแต่การเสียทรัพย์หรือหลงออกนอกลู่นอกทางที่พระพุทธเจ้า รวมทั้งที่หลวงพ่อดู่พาดําเนินกระทั่งการทําบาปกรรมจากการไปปรามาสครูอาจารย์ที่ท่านมีคุณธรรมโดยไม่เจตนา เพราะสิ่งที่หลวงพ่อดู่พร่ำสอนนั้น จะต้องเป็นไปเพื่อการลดละความโลภ ความโกรธความหลง ทิฎฐิมานะ ความถือตัวถือตน จึงเป็นข้อพึงพิจารณาระมัดระวังไม่ให้ผิดทาง