“มีดหมอ” จัดเป็นเครื่องรางของขลังในอีกรูปแบบหนึ่ง มีชื่อเรียกขานแตกต่างกันไปในแต่ละท้องถิ่น บ้างเรียกมีดปราบไพรีพินาศ บ้างเรียกมีดเทพศาสตราวุธ บ้างเรียกมีดด้ามงา บ้างเรียกมีดเหน็บ และที่เรียกมีดครวญช้างก็มี ซึ่งเป็นการเรียกตามลักษณะของมีดหมอที่สร้างขึ้น
มีดหมอของหลวงพ่อเดิมแต่แรกนั้นยังมีรูปแบบไม่แน่นอน ผู้ที่ต้องการมีดหมอต่างให้ช่างตีมีดขึ้นมาแล้วทําด้ามทําปลอกกันเอง จากนั้นจึงนํามาให้หลวงพ่อเดิมทําการบรรจุและปลุกเสกให้
ต่อมาจึงมีการริเริ่มทํามีดหมอให้มีลักษณะเป็นเอกลักษณ์เหมือนๆ กัน ใบมีดมีลักษณะเหมือนกับมีดจักตอก โดยที่โคนมีดคอด แล้วค่อยๆ ป่องขึ้นแล้วเรียวปลาย ใบมีดมีการสลักอักขระขอม หรือลวดลายใกล้สันมีด ขณะเดียวกันด้ามมีดก็มีการสลักลายสวยงาม เป็นมีดหมอของหลวงพ่อเดิมในยุคกลาง
ส่วนมีดหมอที่นิยมเล่นหาสะสมกันอยู่ในปัจจุบันนี้เป็นมีดหมอในยุคปลาย เมื่อความต้องการของมีดหมอมีมากขึ้นทางวัดจึงได้จ้างช่างในอําเภอพยุหะคีรีตีมีดขึ้นส่งวัด ซึ่งเท่าที่สืบทราบได้มีช่างฉิม ช่างไข่ ช่างสอน ช่างแม้น แต่ช่างที่คนในวงการรู้จักกันมากที่สุดคือ ช่างไข่ และช่างฉิม
มีดหมอหลวงพ่อเดิมนี้บางท่านเรียกว่า “มีดปราบชาตรี” ด้วยว่าหลวงพ่อเดิมได้สร้างมีดหมอขึ้นมามีวัตถุประสงค์ประการหนึ่ง คือ เพื่อเป็นการป้องกันการถูกรังแกจากพวกนักเลงหัวไม้ในอดีต ที่มักสักยันต์ลงคาถาอาคม อาบน้ำว่าน เพื่อให้ร่างกายอยู่ยงคงกระพัน พกพาเครื่องรางของขลัง ทั้งที่เกิดขึ้นเองจากธรรมชาติ และปลุกเสกขึ้น แล้วออกรังแกชาวบ้านด้วยว่าตัวเองมีของดีปกป้องรักษา
ดังนั้นด้วยความเป็นห่วงลูกศิษย์ที่อยู่ห่างไกลจะถูกพวกนักเลงอันธพาลรังแก หลวงพ่อเดิมจึงได้สร้างมีดหมอขึ้นมา ซึ่งมีพุทธคุณครอบจักรวาล คือ
1.ป้องกันคุณไสย
2.ป้องกันตัวเองจากศัตรู
3.ขับภูติผีปิศาจที่เข้าสิง
4.แก้อาถรรพ์ความคงกระพันชาตรี
5.ป้องกันอสรพิษ และสัตว์เขี้ยวงาทั้งหลาย
มีเรื่องเล่ากันว่า .ในสมัยพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว
พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ได้ทรงปรารภกับพระยาบดินทรเดชานุวัตร สมุหเทศาภิบาล ถึงเรื่องจระเข้ในบึงบรเพ็ดว่า หน้านํ้ามีนํ้ามากเต็มบึงจระเข้อาจจะหลุดมาทําร้ายชาวบ้านได้ พระยาบดินทรเดชานุวัตรกราบบังคมทูลว่า อย่าได้ทรงวิตกเลย เพราะได้ขอให้พระครูนิวาสธรรมขันธ์ (เดิม) วัดหนองโพ ช่วยจัดการสะกดจระเข้ในบึงบรเพ็ดไว้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว ด้วยท่านมีมีดหมอปราบกุมภีล์ ซึ่งสามารถสะกดจระเข้ให้อยู่ได้