หลวงพ่อพัฒน์ ท่านเกิดเมื่อ พ.ศ. 2405 ณ พื้นเพเป็นคนตลาดบ้านดอน อำเภอเมือง จังหวัดสุราษฏร์ธานี ในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 4 ได้อุปสมบท ณ พัทธสีมาวัดพระโยค ปี 2430 ท่านเชี่ยวชาญกสิณ เตโชกสิณ ปฐวีกสิณ ครั้งหนึ่งท่านเล่าให้ลูกศิษย์ฟังว่า เมื่อท่านปฏิบัติด้านจิตจนแก่กล้า จึงอยากลองอำนาจสมาธิของท่านว่า“การปฏิบัติของท่าน สามารถแผ่บุญไปให้เทวดาได้” ท่านจึงได้เดินทางเข้าป่าลึกเป็นวันๆ
เมื่อท่านปักกลด พอตกตอนกลางคืน ท่านยังทำสมาธินั่งตั้งแต่ค่ำจนถึงสว่าง เมื่อออกจากสมาธิจิตท่านรู้สึกอิ่มเอิบไปด้วยบุญ ท่านจึงได้ห่มจีวรไปบิณฑบาต แต่หากใครเห็นท่านคงสงสัยว่า อยู่ในป่าลึกขนาดนี้จะไปบิณฑบาตที่ไหน ท่านจะอุ้มบาตรเดินไปตามต้นไม้ใหญ่ ท่านจะไปยืนนิ่งสักพัก แล้วก็เปิดฝาบาตร พอปิดฝาบาตร ท่านก็จะให้พรยถาสัพพี ทุกๆ ต้นไม้ ท่านก็จะทำแบบนี้ทุกครั้งๆ
เมื่อท่านบิณฑบาตพอแล้ว ท่านก็จะไปที่ข้างลำธาร นำน้ำในลำธารมาใส่ในบาตร และฉันน้ำในบาตรนั้น ท่านเล่าว่า
“น้ำในบาตรนั้น เมื่อฉันลงไปจะเกิดอาการซาบซ่าน มีกำลังเกิดขึ้นแบบแปลกประหลาด และจะอิ่มไปตลอดทั้งวัน”
เห็นได้ว่าข้าวที่เทวดาใส่ เป็นของทิพย์ หลวงพ่อพัฒน์ ก็ฉันข้าวทิพย์
ก่อนมรณภาพหลายปีหลวงพ่อพัฒน์ได้มอบภาระกิจหน้าที่ของทางวัดไว้กับหลวงพ่อเจียว สิริสุวณฺโณ พระภิกษุผู้เป็นน้องชายของท่านให้เป็นผู้ดูแลบริหารกิจการของวัดแทนท่าน ส่วนท่านก็มามุมสงบในเขตปริมณฑลของวัดใหม่ โดยใช้ศาลาที่พักศพในป่าช้าเป็นที่พำนัก แล้วทุ่มเทเวลาส่วนใหญ่ไปกับการมุ่งมั่นปฏิบัติธรรม บำเพ็ญเพียรภาวนา ทำกรรมฐานวิปัสสนา ให้รู้กำหนดก่อนมรณภาพ หลวงพ่อพัฒน์ได้บอกให้ศิษย์ผู้ใกล้ชิดทราบเป็นการล่วงหน้า วันมรณภาพของท่าน บรรดาศิษย์เมื่อได้ทราบต่างก็ใจคอไม่ ค่อยดี เพราะจากประสบการณ์ที่ผ่านมา คำพูดของหลวงพ่อมักกลายเป็นความจริงทุกประการ
ครั้นเมื่อวันที่ 11 กรกฎาคม 2485 หลวงพ่อพัฒน์ได้บำเพ็ญสมาธิภาวนาตั้งแต่หัวค่ำ จนเวลาประมาณ 08.43 น. ท่านได้ละสังขารลงอย่างสงบในท่านั่งสมาธิ เป็นที่น่าอัศจรรย์ยิ่งแม้เวลาจะผ่านไป 7 ปีหลังจากมรณภาพไปแล้ว สังขารท่านไม่เน่าเปื่อยแต่อย่างใด สิริอายุ 80 ปี 56 พรรษา
วัตถุมงคลที่มีชื่อเสียงของท่าน คือ พระกสิณ รุ่นแรกสร้างขึ้นปี 2472 มีทั้งเนื้อผง และเหรียญปั๊ม ปี 2505 ท่านได้สร้างวัตถุมงคลครั้งใหญ่ที่สุด มีด้วยกันหลายพิมพ์ ปลุกเสกโดยพระคณาจารย์ชื่อดังทางใต้หลายองค์