สวัสดีครับวันนี้ทีมงานขอนำเสนอเรื่องเล่าสุดยอดพระเกจิในตำนาน หลวงพ่อกวย วัดโฆษิตาราม หากเอ่ยถึงชื่อท่านแล้วนั้น เชื่อได้ว่าหลายท่านคงรู้จักมักคุ้นกันดีเรามาติดตามเรื่องของท่านกันครับ ในช่วงสมัยหลวงพ่อกวยยังดำรงธาตุขันต์อยู่ มักมีชาวบ้านที่ถูกคุณไสยมนต์ดำ ผีเข้า มาให้ท่านรักษาอยู่เนืองๆ เวลามีคนมาหาให้แก้เรื่องพวกนี้ หลวงพ่อกวยจะทำน้ำมนต์อาบให้ ของอะไรก็ไม่เหลือหลอ ไม่ต้องใช้มีดหมอขับ
ท่านจะใช้มีดหมอเฉพาะที่คนเจ็บมาเองไม่ได้ ใช้รักษาระยะไกล อันนั้นท่านถึงจะใช้มีดหมอขับ แต่บางทีท่านจะมอบผงวิเศษห้าประการ ที่ประกอบด้วย
ผงปัถมัง
ผงพุทธคุณ
ผงอิทธิเจ
ผงมหาราช
ผงตรีนิสิงเห
ที่ท่านเอาไว้ผสมทำพระให้ไปผสมน้ำ ทำเป็นน้ำมนต์ไว้ใช้กินและใช้อาบ ทุกรายเมื่อไปทำก็ขับของออกหมด ดังมีตัวอย่างเรื่องหนึ่ง ที่ชัดเจนมากในเรื่องนี้
นายสามารถ หมวกอิ่ม บ้านอยู่หนองหิน เมื่อตอนอายุยี่สิบปีได้ไปทำไร่ที่ อ.บ้านไร่ จ.อุทัยธานี ได้ไปติดแม่หม้ายคนหนึ่งซึ่งมีอายุมากกว่าตั้งเยอะอีกทั้งมีลูกติดอีก นายคนนี้หลงใหลแม่หม้ายถึงกับไม่ยอมกลับบ้านกลับช่อง นายเหม็งพ่อนายสามารถไปตามลูกชายให้กลับมาบวช แต่ไปพูดเท่าไรก็ไม่ยอมกลับ นายเหม็งพาแม่นายสามารถ ไปช่วยกันเกลี้ยกล่อมก็ไม่ยอมกลับ นายเหม็งเห็นว่าแปลก สงสัยว่าลูกจะโดนของ เพราะหลงขนาดไม่ยอมกลับบ้านไม่เชื่อฟังพ่อแม่
จึงนำความนี้ไปปรึกษาหลวงพ่อกวย ท่านเมตตาเพ่งดูจนเสร็จ ก็บอกว่ามันโดนกระทำมันถึงลืมพ่อลืมแม่ นายเหม็งเลยถามว่าแล้วจะทำอย่างไรดีครับหลวงพ่อ หลวงพ่อกวยได้เข้าไปกุฏิ หยิบผงวิเศษห้าประการ ที่ห่อใส่กระดาษมามอบให้นายเหม็ง พร้อมสั่งกำชับว่า
“ให้เอาผงนี้ใส่บนหัวมัน แต่อย่าให้มันรู้ตัว มันเป็นของต่ำมันจะสู้ของสูงไม่ได้หรอก”
นายเหม็งได้ชวนเมียไปหาลูกชายที่เดิม เมื่อเจอหน้านายสามารถก็ทำทีเข้าไปกอด เอามือลูบหน้าลูบตาพอนายสามารถเผลอ นายเหม็งก็แอบเอาผง ใส่บนศีรษะแล้วก็บอกลูกว่าจะขอค้างคืนหนึ่ง
ถึงรุ่งเช้านายเหม็งก็พูดกับลูกชายให้กลับไปบวช อัศจรรย์!! คราวนี้ลูกชายกลับเชื่อฟังแต่โดยดีเก็บเสื้อผ้าพร้อมกลับไปกับพ่อ แม้เมียนายสามารถจะห้ามปรามอย่างไรก็ไม่ฟัง หรืออาจจะเพราะของที่ทำไว้คงโดนผงหลวงพ่อกวยได้ชำระล้างอาถรรพ์จนหมด นายสามารถจึงไม่มีความอาลัยอาวรณ์ในแม่หม้ายคนนี้เลย
เมื่อกลับไปบวชได้หนึ่งพรรษาก็ไม่เคยกลับที่ อ.บ้านไร่อีกเลย เมื่อปัจจุบันไปถามเรื่องนี้กับนายสามารถเขาก็จะหัวเราะ หึๆ บอกตอนนั้นไม่รู้ไปหลงมันแบบไม่ลืมหูลืมตาแบบนั้นได้อย่างไร
“อย่าประมาท ขาดสติ ศิษย์มีหลักเหมือนพยัคฆ์มีเขี้ยว
ศิษย์มีครูเหมือนงูมีพิษ ปัจจามิตรพินาศสูญ”
ขอบคุณข้อมูล อ.เฒ่า สุพรรณ / ศิษย์สายวัดสะพานสูง