เดิมชื่อ นาย เสาร์ ศิริพล เกิดเมื่อวันที่ 3 ม.ค.2462 เข้าพิธีบรรพชาเมื่ออายุ 17 ปี ที่วัดในหมู่บ้าน แล้วกลับมาจำพรรษาอยู่ที่วัดบ้านหนองแวง ตั้งใจศึกษาพระธรรมวินัยด้วยความแน่วแน่ ใช้เวลาแค่ 1 เดือน จนสามารถท่องบทสวด 7 และ 12 ตำนาน ได้ทั้งหมด
หลังจากนั้นศึกษาธรรมะต่ออีก 2 ปี ด้วยความจำเป็นจึงลาสิกขาออกมาช่วยเหลือพ่อแม่ทำนาเลี้ยงชีพ และเข้าอุปสมบทอีกครั้งเมื่อ พ.ศ.2528 ที่วัดใต้แวงน่าง อ.เมือง จ.มหาสารคาม
จากนั้นกลับมาจำพรรษาอยู่วัดบ้านเกิด ด้วยท่านเห็นว่าสังขารนั้นไม่เที่ยง ออกจาริกแสวงหาโมกขธรรม ตามรอยพระตถาคต ไปตามป่าเขาหลายแห่งในภาคอีสาน โดยเฉพาะเทือกเขาภูพาน
ท่านได้ศึกษาวิทยาคมจากพระเกจิอาจารย์หลายท่าน เช่น หลวงปู่สิงห์ วัดหนองแวง จ.มหาสารคาม, หลวงปู่มุข วัดบ้านจันทน์ จ.อุดรธานี, พระอาจารย์หล่า , หลวงปู่ซุน ติกข ปัญโญ วัดบ้านเสือโก้ก
ครั้งหนึ่งเผชิญหน้ากับช้างป่าในระยะประชิด ด้วยความมีจิตใจที่หนักแน่นมั่นคง สวดแผ่เมตตาไม่นาน ช้างป่าก็เดินหายไปไม่ทำร้ายแต่อย่างใด
แม้อายุท่านจะเยอะแล้ว 100 กว่าปี แต่เป็นพระนักพัฒนา มีความจำดีเยี่ยม อ่านหนังสือคล่อง รับกิจนิมนต์ไม่ขาด เป็นพระเกจิที่เข้าถึงได้ง่าย สร้างความเลื่อมใสศรัทธาจากพุทธศาสนิกชนทั้งในและนอกพื้นที่
พระราชมงคลวัชรสิริ วิ. (หลวงปู่เสาร์ ธัมมโชโต) ละสังขารลงอย่างสงบ
เวลา 21.30 นาที วันที่ 12 มิ.ย.66 สิริรวมอายุ 105 ปี